Titanik, tarih boyunca denizcilik dünyasının en trajik olaylarından birine ev sahipliği yapmış bir gemi. 15 Nisan 1912’de suya gömülen bu muazzam yolcu gemisi, yalnızca 20. yüzyılın en büyük deniz kazalarından biri değil, aynı zamanda çatışma ve kayıpların derin bir simgesi olarak da kayıtlara geçmiş durumda. Ancak Titanik’in yolcuları arasında öne çıkan ilginç bir hikaye var: En şanssız yolcu olarak adlandırılan Michael J. McCauley'nin hikayesi. McCauley’nin gemiye binmemesi gerekiyordu, fakat beklenmedik bir durum onun hayatının akışını değiştirdi.
Michael J. McCauley, Titanik’in batmasından bir gün önce, Liverpool'dan Southampton’a gitmek üzere hazırlanıyordu. McCauley'nin asıl planı, başka bir gemiyle Amerika’ya doğru yola çıkmaktı. Ancak, son anda yaşadığı bir tesadüf, onu Titanik’in en şanssız yolcusu haline getirdi. McCauley, bir arkadaşının tavsiyesi üzerine Titanik'e bilet almayı düşündü. Arkadaşının sözleri, McCauley'nın kararsızlığı üzerinde etkili oldu ve sonunda Titanik’e bindi. Oysa ki gemiye bindiğinde, aslında o gemide olmaması gereken biri olduğunu henüz bilmiyordu.
Titanik'in seferi, tarih boyunca 'sadece gitmesi gereken bir yolculuk' olarak anlatılsa da, McCauley için durum tam tersiydi. Gemiye binen yolcular arasında McCauley, sıfırdan başlayan bir hayat hikayesini yakalamak üzereydi. Geminin ilerleyen saatlerinde, yolcuların büyük çoğunluğu olumlu yararlandıkları bir deneyim yaşarken McCauley’nin karşılaştığı olaylar, onu kabus gibi bir gerçekliğe sürükleyecekti. Titanik, lüks bir deneyim sunuyordu; ancak bütün bu lüksün içinde, McCauley’nin yaşadığı içsel sorgulama, ömrünün en kötü deneyimini hazırlıyordu.
17.000 metrekarelik bir alana sahip olan Titanik, adeta bir yüzen şehir gibiydi. McCauley, bu gemide ilk deneyimlerini yaşarken, dünya tarihine yön veren bir geminin parçası olduğunu bilmiyordu. Yıllar ilerledikçe, Titanik’in trajedisi, batık bir gemi ve kaybolan hayatlarla anılmaya başlanacaktı. Fakat McCauley’nin yolculuğu, son derece sıradan bir gidişattan trajik bir sonuca evrilmişti. Bu olaydan sonra, McCauley, daha önce yaşamadığı bir kayıptan dolayı derin bir boşluk hissediyordu; çünkü hayatta kalmak, her zaman bir şans meselesidir.
Titanik batıp 1500’den fazla insan hayatını kaybettiğinde, McCauley, kazadan sağ kurtulan birkaç kişiden biri oldu. Hayatta kalmasının ardında bıraktığı duygu karmaşası ve sorular, onu yıllar boyunca etkileyecek ve her anısını yeniden gözden geçirmeye itecekti. "Neden ben?" sorusu, hayatta kalan kurbanların aklını kurcalayan zor bir soruydu. McCauley, Titanik faciası üzerine düşündükçe, hayatının sürdürdüğü yolların geçmişe dair derin birer yansıma olduğunu fark etti. O, aslında orada olmaması gereken biriydi; ama bir neden, onu başkalarıyla birlikte o gemiye yönlendirmişti.
İçinde yaşadığı dönemdeki koşullar; zor zamanlar, kayıplar, hüsranlar... Hepsi bir araya gelip McCauley’nin hayatını şekillendirdi. Titanik yolculuğunun ardından, McCauley’nin yaşadığı tüm duygusal boşluk, onu tekrar tekrar kendisiyle baş başa bırakıyordu. Kazadan sonra, hayatta kalan insanlar, farklı şekillerde hayatta kalma hikayeleri yazdılar. McCauley de bu duygu yüküyle yeni bir vaatte bulundu. "Hayatımın her anını dolu dolu yaşayacağım" dedi kendi kendine. Hayatta kalmanın, sadece soluk almanın ötesinde bir anlamı olması gerektiğine inanıyordu.
McCauley’nin dramı, Titanik faciasının unutulmayan trajedisiyle birleştiğinde, tarih sayfalarına geçecek bir hikaye haline geldi. Titanik, batkandan sonra, insanlık tarihine kazınan bir ders olarak yer bulurken, McCauley'nin hikayesi de unutulmazlar arasına girdi. Tıpkı Titanik’in kendisi gibi, hayatın inişleri ve çıkışları da, bazen kaderle ilgili sırlarla dolu bir yolculuk anlamı taşıyabiliyor. Hayatta kalmanın verdiği tatminle birlikte, McCauley, bir gün daha fazla olumlu sayfa yazacağına söz vermişti.
Sonuç olarak, Titanik’in en şanssız yolcusunun hikayesi, bir eksiklikle başlayıp, hayattaki en büyük fırsatları değerlendirme tutkusuyla devam etti. McCauley, yanlış zamanda doğru yerde olmanın hayatın getirdiği sürprizlerinden biri olduğunu, dolayısıyla yaşamının gerçek değerini anlamaya ilerleyen yıllarda öğrenmişti. Bu trajik olay, sadece bir deniz felaketi olarak değil, aynı zamanda yaşamın denizlerinde yol alırken karşılaşabileceğimiz risklerin ve fırsatların bir hatırlatıcısı olarak da kalacaktır.
