Babama olan özlemim, her gün biraz daha derinleşiyor. Onun yokluğu, hayatımın en zor yıllarından birini yaşıyorum. Yakın tarihte hayatımda büyük bir boşluk açan kaybımın acısı, hala içimdeki yangını söndüremedi. Defalarca hatırladığım o son anılar, gözlerimde bir dizi film gibi geçiyor ama onun ardından yaşadığım karmaşa beni içsel bir savaşa sürüklüyor. Onun hemen her anında yanımda olması, şimdi sadece bir özlem haline gelmiş durumda. İşte tam bu sırada, hiç beklemediğim bir şey duydum; O'na yönelik umudumun yeniden alevleneceği bir sır! Babamın, kaybolduğu gün bir doktora gittiğini öğrendim. Belki de bu, benim için yeniden doğuşun kapılarını açabilir.
Baba-kız ilişkisi genellikle derin bir bağlılık ve karşılıklı sevgi içerir. Bu bağlarımız, hayatın getirdiği zorluklarla daha da güçlenir. Ancak, son zamanlarda yaşadığımız olay, bu bağı sorgulamama yol açtı. Babamın kayboluşu, yalnızca benim değil, tüm ailem için büyük bir yas motiviyasyonu oldu. Herkes, onun nerede olduğunu ve ne durumda olduğunu merak ederken, ben farklı bir kapı aralamak istiyorum. Onun günlerce evden ayrıldıktan sonra doktora gittiği bilgisini aldığımda, içimde uyuyan bir umudun yeniden canlandığını hissettim. Belki de babam bir gün geri dönecek. Ona olan özlemim o kadar derin ki, beklemek ve ummak dışında hiçbir şey yapamıyorum.
Bazı durumlar, hayatımıza kısmi belirsizlik bırakabilir. Bir yakının kaybının ardından yaşanan psikolojik çalkantılar, çoğu zaman kişiyi oldukça zor bir duruma sokabilir. Ancak beni bu durumda sevindiren şey, babamın bir doktora gittiğini öğrenmemdi. Bu bilgi, muhtemelen bir çözüm arayışının parçasıydı; belki de bu doktor, babamın kaybolduğu günün gizemini çözebilecek bir anahtar sunuyordu. Setlerden sonra, her anı, her gün biraz daha artan bir baskı altında geçiyor. Eğer babam, kaybolduğu gün ruhsal bir destek almak için doktora gitmişse, belki de bu, ona verilen bir umut ışığıydı. Babamın iyileşmesini arzularken, tam da onun arayış içinde olduğunu öğrenmek, beni farklı bir noktaya taşıdı. Bu durum, kaybın acısını hissettiğim kadar onu yeniden kazanma umudunu da besledi.
Hayatım boyunca yaşadığım birçok olayı gözden geçiriyorum. Babamın kaybolduğu gün doktor muayenesi için randevu almış olması, belki de onun kaçış yoluydu. Belki de tüm bu yaşananlar, yaşadığı sıkıntılardan bir nebze olsun kurtulma çabasıydı. Ancak şu anda, yaşadığım belirsizlik evresinde olmak beni tedirgin ediyor. Babamın geri dönüp dönmeyeceğini düşünmek bile bir çözümü bulunmaz derin bir mücadeleye dönüşüyor. Yaşadığımız hayal kırıklıkları ve kayıplar, insanı bir bakıma ruhsal olarak çökertirken, belki de babamın bu doktor randevusu, onu nihayetinde daha iyi bir geleceğe yönlendirebilir.
Ümit vermek, kaybetmek kadar önemli bir süreçtir. Bazen yaşanan her şey, içindeki gerçeği bulmak için bir yol sunar. Babamı geri kazanma umudum, çok değerli bir sırla yeni bir şekil alıyor. Doktora gitmesi, belki de onu bulmaya giden yolda önemli bir adım. Yürekten dua ediyorum ki, kaybolan bu umudun yerini, gerçek bir bağlılık, özlem ve sevgi ile doldurabilirim. Bütün bu duygulara kapılıp, ona ulaşmak için sabırsızlanıyorum. Bugün doktor için harcanan her dakikanın, yarının getireceği bir aydınlık dodağı olduğunu unutmadan, her geçen günde onu bulmayı umuyorum. İçimdeki heyecanla, ona olan özlemim devam ederken, belki bir gün yeniden onu yeni bir sevgiyle karşılayabileceğim ve hayatımız yeniden şekillenecektir.
Bütün bu süreçte hissettiğim duygu karmaşalarının ardından, yaşadığımız kayıpların ve özlemlerin ardında bir sır olduğu düşüncesi beni rahatlatıyor. Her zaman bir umut vardır ve bu umut, belki de onu yeniden kazanmama yardımcı olacaktır. Umut dolu kalp, belki de hayatın sunduğu her türlü zorlayıcı durumdan geçen en güzel yol olacak. Babamın yanında olmayı, onun içindeki acıları anlamayı ve ona yeniden ulaşmayı umuyor, bu yolda ilerlemekte kararlıyım. "Doktora gittiğine, gelecek diyorum," demek, belki de içimde büyüttüğüm bu umudun bir göstergesidir.
